ΕΙΝΑΙ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1904 ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΧΑΝΕΙ ΕΝΑΝ ΛΑΜΠΡΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ ΣΥΜΒΟΛΟ!
Tο σώμα του Παύλου Μελά, αποτελούμενο από 50Μακεδονομάχους που βαδίζει για να συναντηθεί με άλλο σώμα Ελλήνων ανταρτών, για να συναποφασίσουν γενικότερη κατά των Βουλγαρικών συμμοριών επίθεση, σταματά στο χωριό Στάτιστα, για να ξεκουράσει τους άνδρες του. Στις αντιρρήσεις γι΄αυτό το σταθμο του φίλου και υπαρχηγού του Νίκου Πύρζα, επειδή στο χωριό κατά τις πληροφορίες τους υπάρχει Τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα, ο Παύλος απαντά: “Ειναι αμαρτία, τά παιδιά κουρασμένα, βρεγμένα ας μείνωμεν εις το χωριό νά στεγνώσουν ολίγον”.
Αυτή η απόφαση του θα είναι γι΄αυτόν μοιραία, γιατί οι Τούρκοι ειδοποιημένοι από κομιτατζή για την εκεί παρουσία τους επιτίθενται και κατά τη συμπλοκή ο Παύλος τραματίζεται σοβαρά – “στη μέση μέ πηρε, παιδιά” – Κι ενώ τρέχουν να βοηθήσουν, μπαίνει μόνος του στο σπίτι, κάθεται και απευθυνόμενος στο Νίκο Πύρζα – “Το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη καί νά τούς πης ότι τό καθήκον μου έκαμα”. Στη συνέχεια βγάζει το πορτοφόλι του με τις φωτογραφίες των παιδιών του κι επειδή αρχίζει να πονά, παρακαλεί να τον σκοτώσουν και να μην τον αφήσουν ζωντανό στα χέρια των Τούρκων. Ολοι γύρω του λυπημένοι και ανήμποροι να βοηθήσουν παρακολουθούν τις τελευταίες στιγμές του παλικαριού που ψιθυρίζει πότε “πονώ” πότε “σκοτωστε με” και πότε τα ονόματα των παιδιών του “Μίκη, Ζωή”.
Και αφού με δυνατούς πόνους παιδεύεται μισή περίπου ώρα, με τη λέξη “πονώ” αφήνει την τελευταία του πνοή. Είναι 4 Οκτωβρίου του 1904…
κατόν πέντε χρόνια πέρασαν από τη χρονιά (13-10-1904) που ο θάνατος του ήρωα Παύλου Μελά σφράγισε τον αγώνα για την σωτηρία της Μακεδονίας μας.Ο θάνατός του όχι μόνο συγκίνησε όλον τον Ελληνισμό αλλά και ξύπνησε συνειδήσεις και έδωσε στον αγώνα τη νέα πνοή που χρειαζόταν.Η μνήμη του Παύλου Μελά, η μνήμη όλων των Μακεδονομάχων, του Καπετάν Κώτα, του Καπετάν Βαγγέλη Στρεμπενιώτη, του Κώστα Γαρέφη, του Τέλου Αγαπηνού, του Λεωνίδα Πετρουλάκη και όλων των άλλων αφανών γηγενών και μη Μακεδονομάχων, από την Κρήτη, τη Θράκη, τα νησιά, την Κύπρο, από όλη την Ελλάδα, πρέπει να μένει πάντα ζωντανή.
Οι ηρωισμοί και οι θυσίες των Μακεδονομάχων για την ελευθερία της Μακεδονίας, είναι για όλους μας σήμερα ένα μεγάλο σχολείο.Η επέτειος του θανάτου του Παύλου Μελά, ας γίνει αφορμή να διαβάσουμε και να μάθουμε καλύτερα όλα όσα έζησε το τόπος μας την περίοδο του ένδοξου Μακεδονικού Αγώνα. Μόνο όταν γνωρίζουμε καλά το ιστορικό μας παρελθόν μπορούμε να προχωρήσουμε με επιτυχία στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου