Ό Έθνικοσσσιαλισμός καί ό Φασισμός υπήρξαν σημαντικά
ιστορικοπολιτικά ρεύματα στήν Ευρώπη του μεσοπολέμου μέ απόηχο πού
φθάνει μέχρι τήν σημερινή εποχή.Επειδή καί τά δύο ρεύματα αναζητούν σάν φορείς εκφράσεως τους, ανθρωπίνους συλλογικούς σχηματισμούς καί συνεπώς τήν έννοια του Έθνους (άφοϋ αυτό είναι ό φυσικός ανθρώπινος συλλογικός σχηματισμός), έρχονται σε έπάφή μέ τόν Εθνικισμό, μέ τόν όποιο συχνά συγχέονται. Είδαμε, όμως, σέ περασμένες αναλύσεις μας τήν ουσιώδη ποιοτική διαφορά μεταξύ Εθνικισμού και Έθνικοσοσιαλισμού πού συνίσταται στό είδος τής συλλογικής Βουλήσεως πού κάθε ρεύμα αναπτύσσει
Ό μέν Εθνικισμός αναζητεί τήν ένεργόποίησι της ανωτέρας ελλόγου βουλήσεως μέ στόχο τήν αυτοπραγμάτωση τηρώνταςτό μέτρο μεταξύ συλλογικής καί ατομικής συνειδήσεως ένώ ό Έθνικοσοσιαλισμό άνάζητεί τήν Γιγάντωσι της άλόγου βουλήσεως του. Συλλογικού υποσυνειδήτου της Φυλής, στό όποιο ζητά να άπορροφηθή κα αφανισθή,ή ατομική συνείδησις, μέ στόχο τήν κυριαρχία, άντί της αυτοπραγματώσεως.
Άλλα καί άπό τόν Φασισμό, τήν Ιδεολογία τοϋ Δεσμού (1), ό,Εθνικισμός έχει ποιοτική διαφορά, τήν οποία θά δούμε ακολούθως .
Πρώτα, όμως, θά δούμε τις Ιστορικές καί ιδεολογικές ρίζες του φασισμού πού είναι ό Τεκτονισμός, οι Συντεχνίες καί ή έννοια του Κράτους.
