Σαν σήμερα, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, φεύγει ο Μεγάλος Έλληνας Ποιητής Κωστής Παλαμάς.Γεννηθείς στις 13 Ιανουαρίου του 1859 στην Πάτρα με καταγωγή από το Μεσολόγγι αποτέλεσε, μέχρι την στιγμή του θανάτου του, την ζωντανή και ωδική φωνή του Έθνους και του οράματος του, της Μεγάλης Ιδέας. Πλαισίωσε με τα ποιήματα του, την αυθεντία του και την ομορφιά των έργων του τον Αγώνα ενός ολόκληρου Λαού σε μια εποχή πολύ σημαντική, που περιέλαβε δύο παγκόσμιους πολέμους, δύο βαλκανικούς πολέμους και την Μικρασιατική Καταστροφή.
Συνέγραψε, μεταξύ άλλων, τον Ολυμπιακό Ύμνο, το 1896, αγνοώντας προφανώς την κατάντια στην οποία θα ρίξουν τους αγώνες οι σύγχρονοι «αθάνατοι», μετατρέποντας τους σε ένα πανηγύρι καταναλωτισμού και διαφήμισης που καμμία σχέση δεν έχει με τα Ολυμπιακά Ιδεώδη των προγόνων μας, που ύμνησε ο Παλαμάς μέσα στον Ύμνο που συνέγραψε.
Όμως, πραγματικά, δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κάποιος για αυτόν τον Μεγάλο Έλληνα, για αυτόν τον Φλογερό Πατριώτη, για αυτόν τον Εθνικιστή. Τα πολλά λόγια θα τον αδικήσουν σίγουρα, οπότε ας περάσουμε να δούμε μερικά σημεία από τα έργα του, τα οποία θα πουν την ιστορία με μεγαλύτερη ακρίβεια και πολύ μεγαλύτερο λυρισμό και ομορφιά.
