Με μεγάλη μας «θλίψη» πληροφορηθήκαμε ότι τα διοικητικά Συμβούλια των Ενώσεων των εργαζομένων στα ΜΜΕ (γεια σου μεγάλε Σιόμπολε) κήρυξαν δύο 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, από τις 7 έως και τις 10 Απριλίου, απαντώντας(;) στην άκαμπτη και αδιάλλακτη στάση κυβέρνησης και εργοδοσίας.
Και εδώ γεννώνται οι εξής απορίες: 1η απορία: κυβέρνηση και εργοδοσία (των ΜΜΕ) δεν είναι το ίδιο συνδικάτο; (ήτοι το ένα χέρι δεν νίβει το άλλο, δεν είναι συγκοινωνούντα δοχεία κλπ κλπ;). Ή πιο απλά, η πλειοψηφία των ΜΜΕ -με ελάχιστες εξαιρέσεις- δεν συμβάλλει στην εξύμνηση του κυβερνητικού έργου σε όλα τα επίπεδα, κυρίως στα οικονομικά και εθνικά μας θέματα, μηρυκάζοντας ότι όλα γίνονται για το καλό της «ξεπουλημένης ελλαδίτσας μας» και παρόμοιες παπαροφιλολογίες, καλώντας στις διάφορες εκπομπές τα ίδια και τα ίδια πουλημένα κομματόσκυλα των ξεπουλημένων κομμάτων και αποκλείοντας φωνές πραγματικά ελληνικές και εθνικές, όπως είναι του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή;
2η απορία: μήπως είναι εντελώς συμπωματικός ο συγχρονισμός της επίσκεψης των τροϊκανών με την απεργία των ΜΜΕ; Και ο πιο αδαής συμπολίτης μας θα καταλάβει ότι η συμπαιγνία αυτή στόχο έχει να «θαφτούν» τεχνηέντως τα νέα οικονομικά μέτρα που θα μας επιβάλλουν οι ευρωχρηματοδότες μας, αν και προσπαθούν να μας παρουσιάσουν την επίσκεψη σαν «τόνωση της αξιοπιστίας της Ελλάδας και ανάδειξη των θετικών πτυχών της ευρωπαϊκής παρέμβασης» (εδώ συγγνώμη, έχω λυθεί στα γέλια) και να περάσει στα ψιλά ότι στο επίκεντρο των συναντήσεων με τους παράγοντες του Υπουργείου Οικονομικών θα βρεθούν οι αποκλίσεις των εκτιμήσεων για το έλλειμμα του 2010, η πορεία των εσόδων στο πρώτο κομμάτι του 2011, η προετοιμασία του λεγόμενου “μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου” και το πλάνο των αποκρατικοποιήσεων.
Ήρθαν δηλαδή για να «τρίξουν τα δόντια» στην κυβέρνηση προειδοποιώντας για το χειρότερο, μιας και στις Βρυξέλλες περιμένουν να δουν μια δομική απάντηση στη μείωση του μισθολογικού και λειτουργικού κόστους στο δημόσιο, μια μόνιμη λύση για τη συλλογή των οικονομικών στοιχείων των ΔΕΚΟ, των νοσοκομείων και των Δήμων, αλλά και μια απάντηση για το δεύτερο κύμα αλλαγών στο ασφαλιστικό.
Τελικά, μήπως μας κάνουν χάρη που απεργούν, μιας και δεν μας παρουσιάζουν την πραγματική και για όλους μας ψυχολογικά καταθλιπτική πραγματικότητα της χώρας; Προσωπικά, μιας και δεν περιμένω να πληροφορηθώ από τα Μ.Μ. Εξαπάτησης για το τι μέλλει γενέσθαι, λέω να ανοίξω κανένα βιβλίο να ξεστραβωθώ ή να πάω να αθληθώ και να χαιρετήσω τα ΜΜΕ προτάσσοντας τους την δεξιά μου παλάμη ανοιχτή… Και χάρη μας κάνετε!
πηγη
