Εξελίξεις, όμως, που δημιουργούν χιονοστιβάδα ερωτημάτων, που μένουν αναπάντητα από τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία.
Και δη, για τη σημερινή ηγεσία του Μεγάρου Μαξίμου, που, ενώ έχει τη μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσει υπέρ της Ελλάδας «την ήρα από το στάρι», σχετικά με τo ανοιχτό μέτωπο με την Τουρκία, κωλυσιεργεί «εγκληματικά», εγκλωβίζοντας τη χώρα και κυρίως την εθνική της οικονομία.
Τα πράγματα είναι πέραν του δέοντος απλά και ας παρουσιάζονται ως πολύπλοκα και με παράπλευρη εθνική δυσκολία.
Το Τελ Αβίβ, με μια κίνηση που κανονικά θα έπρεπε να είχε γίνει ήδη εδώ και καιρό από την Αθήνα, αναγνωρίζει ως 100% ελληνική την αποκαλούμενη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η οποία αποτελεί συνέχεια εκείνης της Κύπρου.
Τι σημαίνει αυτό: Απλώς, το Ισραήλ, μην μπορώντας να ανεχτεί τον «μειλίχιο ύπνο» της ελληνικής κυβέρνησης, λειτουργεί ως Αθήνα στη θέση της Αθήνας.
Και αυτό διότι η ισραηλινή κυβέρνηση προχωρά στην κίνηση της αναγνώρισης της ελληνικής ζώνης αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης, πριν καν η συγκεκριμένη ΑΟΖ αναγνωρισθεί από την Ελλάδα.
Η χώρα μας δεν έχει προχωρήσει στην αναγνώριση της διεθνούς κατοχυρωμένης ΑΟΖ, διότι ως γνωστόν, υπάρχει η διαφωνία με την Τουρκία για την υφαλοκρηπίδα στο Καστελόριζο.
Το Ισραήλ δεν έμεινε μόνο στην αναγνώριση, αλλά έδωσε στη δημοσιότητα και συγκεκριμένους χάρτες, οι οποίοι μεταβιβάστηκαν και στην ελληνική πολιτική ηγεσία.
Σε αυτούς τους χάρτες αφενός σημειώνεται η ελληνική ΑΟΖ που γειτνιάζει με την κυπριακή, και αφετέρου περιγράφεται η πορεία που θα έχει ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου που θα παράγεται στο κοίτασμα Λεβιάθαν.
Το κοίτασμα θα το εκμεταλλεύεται η αμερικανική εταιρεία Νoble Εnergy Ltd και θα μεταφέρει αέριο στην Ευρώπη, μέσω υποθαλάσσιου αγωγού που θα περνά από την Ελλάδα.
Πλέον, οι Ισραηλινοί με τον πιο σαφή τρόπο αναγνωρίζουν την ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή και δίνουν στην Ελλάδα ακόμη ένα διαπραγματευτικό χαρτί υποστήριξης των ελληνικών θέσεων για το θέμα της διαμάχης με την Τουρκία για την υφαλοκρηπίδα αλλά και γενικότερα δίνουν άλλη διάσταση στις ελληνοτουρκικές διαφωνίες.
Ταυτόχρονα και με δεδομένη την κάκιστη σχέση που έχει το Τελ Αβίβ με την Άγκυρα, δίνεται στην Αθήνα ένα σημαντικό πεδίο πολιτικής οικονομικής και διπλωματικής δράσης.
Διότι είναι σαφές ότι η αναγνώριση της ελληνικής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) από το Ισραήλ δεν γίνεται μόνο και μόνο επειδή το Τελ Αβίβ συμπαθεί την Αθήνα, αλλά αφενός επειδή επιχειρείται ο εγκλωβισμός της Αγκύρας και αφετέρου διότι τα ισραηλινά οικονομικά συμφέροντα διακυβεύονται από την ανεπάρκεια της Αθήνας να λειτουργήσει συνεταιριστικά στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.
Επί του πρακτικού, δε, δημιουργείται ένα πολύ ισχυρό ενεργειακό μπλοκ Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, με τις Η.Π.Α. να βάζουν την εταιρεία εξόρυξης και εκμετάλλευσης, κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει η Τουρκία.
πηγη
