Φίλοι αναγνώστες γεια σας. Το θέμα της σημερινής μας επικοινωνίας είναι επετειακό και έχει να κάνει με την προδοσία της ηγεσίας της αριστεράς το 1940. Λέω της αριστεράς κι όχι του ΚΚΕ, γιατί η τότε αριστερά ήταν το ενιαίο ΚΚΕ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι, το ΚΚΕ διασπάστηκε σε ΚΚΕ (Εξωτερικού) και ΚΚΕ (Εσωτερικού), εξέλιξη του οποίου είναι ο σημερινός Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ κ.τ.λ., το 1968. Οπότε, για ότι έχει γίνει προ του 1968, πρέπει να ντρέπονται και να απολογούνται και οι κουκουέδες και οι συριζαίοι.
Για να εξετάσουμε, όμως, την στάση της αριστεράς, πρέπει κατ’ αρχάς να εξετάσουμε την στάση της Σοβιετικής Ενώσεως, εφόσον η εγχωρία αριστερά υπήρξε πάντοτε απολύτως συμμορφωτική με την πολιτική της. Όλα άρχισαν το 1936, με την έκρηξη του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, που υπήρξε το προοίμιο του Μεγάλου Πολέμου.
Η ενεργητική και αποτελεσματική ανάμιξη της Γερμανίας στον πόλεμο αυτόν, σε συνδυασμό με τον επανεξοπλισμό της, πανικόβαλε τον Στάλιν, ο οποίος συνειδητοποίησε ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η σειρά του. Ο μεγάλος του φόβος ήταν μια γερμανική επίθεση εναντίον του, με την ανοχή ή και την υποστήριξη των Δυτικών. Προκειμένου να το αποφύγει αυτό, προσέφερε ο ίδιος την συμμαχία του στις αστικές δημοκρατίες. Έτσι, λοιπόν, μέσω της Κομιντέρν έδωσε «γραμμή» στα ευρωπαϊκά Κ.Κ., να εγκαταλείψουν την επαναστατική τακτική και να συμπτύξουν «Λαϊκά Μέτωπα» με όσες αστικές πολιτικές δυνάμεις ήταν διαθέσιμες.
Στα πλαίσια αυτά, έγινε και στην Ελλάδα η μυστική συμφωνία Σοφούλη-Σκλάβαινα (1936), με την οποία οι κομμουνιστές δεσμεύονταν να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στους Φιλελευθέρους, για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μετά την αποκάλυψη της συμφωνίας έγινε σάλος και με δεδομένη την ακυβερνησία, κλήθηκε ο Ι. Μεταξάς για να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά (Απρίλιος 1936). Μετά από μικρό διάστημα κοινοβουλευτικής διακυβερνήσεως, ο Ι. Μεταξάς κατάλαβε πως έτσι δε γίνεται δουλειά και ανακήρυξε εθνικό καθεστώς, την 4η Αυγούστου. Το ΚΚΕ, επιχείρησε να κάνει αντίσταση, αλλά το καθεστώς Μεταξά, με συνδυασμό κοινωνικής πολιτικής και αποτελεσματικής αστυνομεύσεως, διέλυσε στην κυριολεξία το ΚΚΕ.
Σε αυτήν την κατάσταση βρήκε το ΚΚΕ ο πόλεμος του 1940. Οι ενεργοί κομμουνιστές βρίσκονταν σε φυλακές και… εξοχές (εξορίες), ενώ πολλοί κομμουνιστές της προ της 4ης Αυγούστου περιόδου, είχαν κάνει δηλώσεις μετανοίας και ζούσαν ελεύθεροι. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών, είχαν αποκηρύξει τον κομμουνισμό με την θέλησή τους και είχαν κόψει παρτίδες. Εν τω μεταξύ, σε διεθνές επίπεδο είχαν αλλάξει πολλά. Από την 23η Αυγούστου 1939, ίσχυε το γερμανο-σοβιετικό σύμφωνο φιλίας (γνωστό ως «σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ») και ένεκα αυτού η πολιτική των αριστερών κομμάτων της Ευρώπης γύρισε… τούμπα. Ήταν ο καιρός του περιβόητου «Πουρκουά» («γιατί να πολεμήσουμε;»), που έριξαν οι Γάλλοι κομμουνιστές, κατά την διάρκεια της γερμανικής επιθέσεως.
Παρόλα αυτά, την 2α Νοεμβρίου 1940, στην εφημερίδα «Καθημερινή», δημοσιεύτηκε επιστολή του εγκλείστου στις φυλακές αρχηγού του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη, για τον πόλεμο. Με την επιστολή του αυτή, όλως παραδόξως, ο αρχικουκουές καλούσε τον ελληνικό λαό να υπερασπισθεί την πατρίδα: «Στον πόλεμο αυτό, διευθυνόμενο από την κυβέρνηση Μεταξά, πρέπει όλοι να δώσουμε τις δυνάμεις μας μέχρι τελευταίας ικμάδας. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας από τη θέση του. Οι εργάτες όλου του κόσμου είναι στο πλευρό μας». Την επιστολή αυτή, επιδεικνύουν σήμερα οι πάσης φύσεως αριστεροί, για να θριαμβολογήσουν για τον δήθεν εθνικό τους ρόλο, κατά το έπος του ’40.
Δεν λένε, όμως, την συνέχεια. Λίγο αργότερα, η επιστολή αυτή, θεωρήθηκε πλαστή από αυτούς τους ιδίους τους ηγήτορες του κόμματος. Σύμφωνα με άρθρο του περιβόητου Πλουμπίδη, γνωστού από την υπόθεση Μπελογιάννη, στον «Ριζοσπάστη», η επιστολή ήταν πλαστή: «Ιδιαίτερα, με το δημοσιευμένο στις φυλλάδες του Μεταξά της 2 Νοέμβρη πλαστό γράμμα του μεγάλου μας αρχηγού συντρόφου Ζαχαριάδη, παράσυρε στην αυτοκτονία το λαό» (πηγή: «ΚΚΕ-Επίσημα Κείμενα, τόμος Ε΄). Τι είχε συμβεί; Ο δαιμόνιος υπουργός Ασφαλείας Κ. Μανιαδάκης, προκειμένου να δείξει στον ελληνικό λαό ότι υπάρχει απόλυτη σύμπνοια των Ελλήνων, ακόμη και των κομμουνιστών, κατασκεύασε και έστειλε προς δημοσίευση την επιστολή αυτή.
Λίγον καιρό αργότερα, την 26η Νοεμβρίου 1940, ο Ζαχαριάδης έγραψε πραγματική αυτήν την φορά επιστολή, στην οποία καταγγέλλει τον πόλεμο της Ελλάδος ως «ιμπεριαλιστικό» και ζητά τον άμεσο τερματισμό του: «Ενάντια στη θέληση του λαού ο Μεταξάς έκανε και κάνει τον πόλεμο ενάντια στην Ιταλία σα μια επιχείρηση αντιλαϊκή-πλουτοκρατική-καταχτητική-φασιστική-ιμπεριαλιστική. Ο λαός είναι αποφασιστικά ενάντια σ’ ένα τέτοιο πόλεμο… Έξω απ’ αυτά, η Ελλάδα δεν έχει καμία θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ενάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία» (πηγή: Ν. Ζαχαριάδη «Συλλογή Έργων», έκδοση Κ.Ε. του ΚΚΕ).
Στις 15 Ιανουαρίου 1941, ο Ζαχαριάδης έγραψε και νέα επιστολή, στην οποία προχωρούσε ακόμα παραπέρα: «Μετά το διώξιμο των Ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός εισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους του κεφαλαίου που διέθεσε το 1935-36 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά. Οι λαοί και φαντάροι της Ελλάδας και της Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέρφια και η συναδέρφωσή τους στο μέτωπο θα σταματήσει τον πόλεμο».
Κι ενώ, τα στρατευμένα παιδιά του ελληνικού λαού αγωνίζονται στο μέτωπο και απελευθερώνουν την μία βορειοηπειρωτική πόλη μετά την άλλη, το ΚΚΕ τους καλούσε να… πετάξουν τα όπλα: «Καλούμε τους πολεμιστές μας ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν περ’ απ’ τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία; Που μας πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο» (πηγή: «ΚΚΕ-Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄).
Πιο αργότερα, τον Μάρτιο του 1941, ενώ ο πόλεμος μαίνεται και επίκειται η γερμανική επίθεση, το ΚΚΕ κάνει την ακόλουθη πουρκουάδικη έκκληση: «Η Κ.Ε. καλεί τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας να πάρουν στα χέρια τους τις διοικήσεις των μονάδων τους, εκλέγοντας προσωρινές επιτροπές, που ν’ αντιπροσωπεύουν όλους, από το στρατιώτη μέχρι το στρατηγό, όσοι συμφωνάνε σε τούτο το πρόγραμμα δράσης: Να προτείνουν ειρήνη στους απέναντι αντιπάλους τους και ν’ απαιτήσουν, από το ένα μέρος παραίτηση της κυβέρνησης, σχηματισμό προσωρινής αντιπολεμικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας-ειρήνης, σταμάτημα του πολέμου, ακύρωση των συμφωνιών που κλείστηκαν με τους Εγγλέζους και προσανατολισμό της χώρας προς τη Σοβιετική Ένωση.
Η Κ.Ε. καλεί την εργατική τάξη και ιδιαίτερα τους εργάτες μεταφορών, ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, αυτοκινητιστές κι εργάτες πολεμικών εργοστασίων, να εφαρμόσουν ενιαίο εργατικό αντιπολεμικό μέτωπο με όσους συμφωνάνε στην πλατφόρμα του Μετώπου εθνικής σωτηρίας-ειρήνης, συγκροτώντας επιτροπές εργοστασιακές κι επιχείρησης και να παλέψουν με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, με κωλυσιεργία στην παραγωγή, με οικονομικές και πολιτικές απεργίες. Η Κ.Ε. καλεί όλο τον εργαζόμενο λαό να πάρει παράδειγμα από τον ηρωϊκό αδελφό λαό της Βουλγαρίας που κάνει ότι μπορεί για την αποκατάσταση της ειρήνης στα Βαλκάνια και την πραγματική συνεννόηση όλων των βαλκανικών λαών» (πηγή: «ΚΚΕ-Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄).
Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες της ηγεσίας της αριστεράς, στο έπος του ’40. Και έπονται και άλλες προδοσίες, μεγαλύτερες και σοβαρότερες. Συναγωνιστές, είμαστε οι μόνοι που στέκουμε όρθιοι. Αυτές τις ημέρες που οργιάζει η προπαγάνδα τους, να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Να αποκαλύπτουμε παντού τον άθλιο ρόλο τους, τα εγκλήματα και τις προδοσίες τους.
Γιατί με την πρώτη ευκαιρία, ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ!
Γ. Δ. – Αθήνα
πηγη
Να και ο ιδεολόγος της αριστεράς! Ο Σεραφείμ Φυντανίδης παίρνει για κάθε εκπομπή στην ΕΡΤ 45.000 ευρώ και μιλάμε για ένα concept που είναι μια συνέντευξη και κάτι ρεπορταζάκια!
