Ήταν Αύγουστος τού 2010. Ένας νέος Έλληνας από την ηρωική Χιμάρα, ο Αριστοτέλης Γκούμας τηρεί έναν όρκο αιώνων για τούς Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας. Κρατάει άσβεστη την φλόγα τού Έθνους μας μέσα από την ελληνική γλωσσολαλιά. Αυτό ήταν αρκετό για να εξάψει το μίσος που ενυπάρχει ούτως ή άλλως στους άθλιους τουρκαλβανούς.
Κάποιοι από αυτά τα αιμοβόρα κτήνη τον στοχοποιούν και στήνουν καβγά με τον Αριστοτέλη. Εκείνος αρνείται να υπακούσει στα ουρλιαχτά των βαρβάρων που λυμαίνονται την Ελληνική Βόρειο Ήπειρο. Ο Αριστοτέλης αποχωρεί από τον χώρο τού επεισοδίου. Τα αλβανικά κτήνη τού στήνουν καρτέρι θανάτου σε άλλο σημείο.
Ο Γκούμας επέβαινε σε μοτοσικλέτα. Οι δολοφόνοι τού επιτίθενται με αυτοκίνητο. Τον ρίχνουν στο οδόστρωμα. Περνούν πολλές φορές πάνω από το σώμα του. Το τέλος τού Εθνομάρτυρα ήταν φρικτό.
Ο Αριστοτέλης Γκούμας περνάει στο πάνθεον των Ηρώων τής Ελληνικής Φυλής. Όμως το όνειρό του να γίνει ελληνική και πάλι η γη τού Σπυρομήλιου μένει ζωντανό.
Η μνήμη των
Αληθινών Ελλήνων παραμένει ζωντανή και η θέλησή μας είναι
ευθυγραμμισμένη με την θέληση τού Αριστοτέλη Γκούμα. Και έτσι το όνειρο
θα γίνει πραγματικότητα. Αριστοτέλης Γκούμας, Αθάνατος!!!
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
