Κάποτε
στο φως του φεγγαριού ο βασιλιάς της Φθίας ο Πηλέας, είδε μια πανώρια
θεά να χορεύει μαζί με τις κόρες των νερών. Ήταν η θεά Θέτιδα, που η
προφητεία του Προμηθέα την ανάγκαζε να παντρευτεί θνητό, ώστε να μη
γεννηθεί αυτός, που θα ανέτρεπε τον παντοδύναμο Δία!
Το υπέροχο αυτό θέμα απεικονίζεται έξοχα στο εσωτερικό ερυθρόμορφης
κύλικας[1] του 500 π.Χ. που τώρα βρίσκεται στο μουσείο του Δυτικού
Βερολίνου. Η έξοχη αυτή απεικόνιση παρουσιάζει τον Πηλέα, να αψηφά τα
φίδια της θεϊκής μεταμόρφωσης που τον δαγκώνουν παντού, καθώς και το
λιοντάρι που ωρύεται γαντζωμένο στην πλάτη του.
Ο Πηλέας νικά τις μεταμορφώσεις της πεντάμορφη θεάς,
χρησιμοποιώντας την ιερή "χειρώνιο λαβή", ή «Μαίανδρο» όπως έγινε
αργότερα γνωστό, το διάσημο αρχαιοελληνικό σύμβολο της ήττας των θεών!
Τα λεξικά πράγματι επιμένουν στην ανόητη στερεότυπη άποψη, πως
Μαίανδρος είναι: «το διακοσμητικό αρχαιοελληνικό σχήμα που υπενθυμίζει
τους ελιγμούς του ποταμού της Καρίας Μαίανδρου, όπου πρωτοευρέθη και εκ
του οποίου έλαβε το όνομα».
Μπορεί πράγματι να πήρε το όνομα απ’ τον ποταμό πλησίον του
οποίου πρωτοευρέθη, αλλά είναι ολότελα ανόητο να πιστεύουμε ότι τα
απανταχού της γης ελληνοπρεπή αυτά ευρήματα, απεικονίζουν με πάθος τις
χάρες και τους "ελιγμούς" ενός άγνωστου εν πολλοίς ποταμού της Ασιατικής
Καρίας.[2]
