ΒΛΕΠΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ «ΣΕΧΤΑ»

ΠΟΙΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ

ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΗΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ

Του Δ. Γιαννακόπουλου

«Ο ένοπλος αγώνας θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά την απόφαση αυτή. Το τέλος της 17Ν ως επιχειρησιακού κομματιού, όπως λέτε, δεν είναι και το τέλος της Ιστορίας. Φοβάμαι ότι οι εντάσεις και οι συγκρούσεις θα συνεχιστούν σε αυτή την κοινωνία που ζούμε και η “τρομοκρατία”, όπως τη λέτε, που θα ακολουθήσει θα κάνει πολλούς από σας να θυμάστε τη 17Ν με νοσταλγία»!

Η τηλεοπτική δήλωση του «συνήθους ύποπτου» Γιάννη Μπουκετσίδη ανήμερα της έκδοσης της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης για τα μέλη της 17Ν τον Δεκέμβριο του 2003 είχε περάσει στα ψιλά της ειδησεογραφίας λόγω των θερμών εξελίξεων στο τότε κυβερνών κόμμα, το οποίο ετοιμαζόταν για τις εκλογές του Μαρτίου του 2004. Η κυβέρνηση Σημίτη πανηγύριζε ότι οι τρομοκράτες βρίσκονταν όλοι στη φυλακή και προσπαθούσε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά μία τέτοια…επιτυχία χωρίς να απαντά σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως ποιοι δρούσαν στη δεκαετία του 1970, ποιοι κατέχουν τα σύμβολα της οργάνωσης, δηλαδή τη γραφομηχανή και το 45άρι πιστόλι, ποια είναι η περιβόητη «Άννα».

Ο θάνατος Μπουκετσίδη και οι φίλοι του

Ο Μπουκετσίδης σε εκείνη τη μοναδική τηλεοπτική συνέντευξη στο MEGA, όπως και σε μία ακόμη που έδωσε το επόμενο καλοκαίρι σε αναρχικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης, ήταν πολύ ξεκάθαρος σχετικά με τη συνέχιση της δράσης των τρομοκρατικών ομάδων.

Τα γεγονότα ήταν ο καλύτερός του σύμμαχος, καθώς τον Σεπτέμβριο του 2003 κι ενώ η δίκη των τρομοκρατών της 17Ν εξελισσόταν στον Κορυδαλλό εμφανίστηκε η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» με διπλή βομβιστική επίθεση στη Σχολή Ευελπίδων και από τον Μάρτιο του 2004 έως τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου προέβη σε τρεις ακόμη εγκληματικές ενέργειες τοποθετώντας βόμβες στη Citibank του Νέου Ψυχικού και στο Α.Τ. Καλλιθέας (σ.σ. είδηση που είχε κάνει τον γύρο του κόσμου δύο μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες) και πυροδοτώντας εκρηκτικούς μηχανισμούς στη γέφυρα της Πέτρου Ράλλη την ώρα που περνούσε από κει μία κλούβα των ΜΑΤ.

Τον Φεβρουάριο του 2005 ο Μπουκετσίδης πεθαίνει χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Ο τρόπος γραφής του, όπως προκύπτει από το μοναδικό βιβλίο που είχε εκδώσει λίγο νωρίτερα, ήταν πανομοιότυπος με τις προκηρύξεις του «Επαναστατικού Αγώνα».

Σε αυτό το συμπέρασμα είχαν καταλήξει οι ειδικοί των εγκληματολογικών εργαστηρίων, γι αυτό και παρακολουθούνταν συνεχώς μετά την κατάθεσή του ως μάρτυρας υπεράσπισης του Γιάννη Σερίφη (φωτο) στην πρωτόδικη δίκη της 17Ν.

Από το 1980 μέχρι τις αρχές του 1990 είχε συλληφθεί αρκετές φορές, άλλοτε κατηγορούμενος για τον εμπρησμό εφορίας στη Νίκαια, άλλοτε για τον ξυλοδαρμό αστυνομικών, ενώ το 1989 συλλαμβάνεται για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη και έναν χρόνο αργότερα για την έκρηξη βόμβας στα χέρια του Κυριάκου Μαζοκόπου.

Ύστερα από εξαντλητικές απεργίες πείνας και αφού δεν προέκυπταν ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του, ο Μπουκετσίδης αποφυλακιζόταν συνήθως στους τρεις με έξι μήνες. Διακρινόταν για την ικανότητα προσέγγισης των νεότερων αναρχικών, για τον γραπτό του λόγο και θεωρούνταν από τους κυριότερους εκφραστές του αντιεξουσιαστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Η Αστυνομία πιστεύει, κατόπιν εορτής βέβαια, ότι ο συγκεκριμένος με ακόμη δύο άτομα, τους Φ.Κ. και Σ.Κ., με τα οποία είχαν κοινή πορεία από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, προέβησαν σε στρατολογήσεις μελών για την οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας», ενώ οι δύο φίλοι του στρατολόγησαν πέντε μέλη της συμμορίας των «Ληστών με τα μαύρα» στην οργάνωση «Σέχτα Επαναστατών», που συστήθηκε τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Μπουκετσίδη.

Ο Σ.Κ. παρακολουθούνταν από την δεκαετία του 1990 καθώς υπήρξαν υπόνοιες ότι συμμετείχε στην δολοφονία του ψυχιάτρου Μάριου Μαράτου το 1990 από την οργάνωση «Επαναστατική Αλληλεγγύη», την οποία επικαλείται στην τελευταία της προκήρυξη η «Σέχτα Επαναστατών». Ο Μαράτος κατηγορήθηκε από τους αντιεξουσιαστές ότι το 1980 άσκησε βία εναντίον μιας γυναίκας που κρατούνταν στον Κορυδαλλό για εμπρηστική επίθεση σε κατάστημα τράπεζας.

Τα μέλη της «Σέχτας»

Οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής διαρρέουν ότι, ψάχνοντας στα αρχεία της και ερευνώντας όλες τις δικαστικές υποθέσεις των αντιεξουσιαστών, οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι ενεργά μέλη της «Σέχτας» είναι οι αδελφοί Σεϊσίδη (Σίμος και Μάριος) και ο Γρ. Τσιρώνης, οι οποίοι καταζητούνται εδώ και τρία χρόνια μετά την αιματηρή ληστεία στο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην Πανεπιστημίου, καθώς και οι Γ.Κ., Π.Α. και Π.Κ. που είχαν συλληφθεί πριν από τέσσερα χρόνια για κλοπή οπλισμού από άνδρες των ΜΑΤ.

Όλοι τους είναι γύρω στα 30-35 και η Αστυνομία δεν έχει καταφέρει να τους εντοπίσει, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς είχε πληροφορίες πως εμφανίστηκαν στα στέκια της πλατείας Εξαρχείων. Στα εγκληματολογικά εργαστήρια φέρεται να έχει ταυτιστεί αποτύπωμα του Σεϊσίδη από την τρομοκρατική ενέργεια σε βάρος του ειδικού φρουρού του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Ρωμύλου Κεδίκογλου. Οι αστυνομικοί θεωρούν ότι οι παραπάνω πιθανότατα συνδέονται άμεσα με τη «Σέχτα», όμως προχωρούν αργά και προσεκτικά στις έρευνές τους, καθώς πολλές φορές στις έρευνες για την τρομοκρατία δεν είναι δύσκολο να οδηγηθούν σε λάθος συμπεράσματα.



Ο συντάκτης της προκήρυξης

Η Αστυνομία θεωρεί ότι ο συντάκτης αυτής της προκήρυξης της «Σέχτας» είναι ένας από εκείνους που συμμετείχαν στην κατάληψη του Χημείου το 1982.

«Οι περισσότεροι από αυτούς που παρακολουθούνται σήμερα είχαν αποφασίσει από την περίοδο εκείνη της κατάληψης να δημιουργήσουν έναν σοβαρό πυρήνα ένοπλης δράσης», αναφέρουν έμπειροι αξιωματικοί, θεωρώντας ότι πρόκειται για πρόσωπα με σοβαρή πολιτική κατάρτιση λόγω των συχνών επικλήσεών του στην προκήρυξη κορυφαίων ιδεολόγων της Αριστεράς (Λένιν, Ρομέο, Φουκουγιάμα, Φανόν κ.ά.) και του δομημένου ανατρεπτικού λόγου που χρησιμοποιεί, ο οποίος δεν μπορεί να αρθρωθεί από νεότερους συνεργούς του που δεν διαθέτουν γλωσσολογικά ερείσματα στις τέσσερις περασμένες δεκαετίες.

«Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς που έχουν αυτοεξοριστεί από αυτή την κοινωνία και τα ψεύτικα αγαθά της για να ανασυνθέσουμε το αντάρτικο της πόλης, που γύρω του θα συσπειρώνονται άνθρωποι που θα έχουν μια κοινή επαναστατική στράτευση, με αντισυμβατική γλώσσα, με αντιθεσμική κουλτούρα, με αυτοοργανωμένη διαχείριση και αντισυμβατικό κοινωνικό διάγραμμα οριζοντίων σχέσεων», επισημαίνουν στην προσπάθειά τους να κερδίσουν το λαϊκό αίσθημα.

Η υφή του συγκεκριμένου λόγου της προκήρυξης δείχνει συντάκτη με συγκροτημένη πολιτική σκέψη, ενώ οι ακρότητες που χρησιμοποιούν περί ένοπλης δράσης (σ.σ.»ο πληθυσμός των αστικών κέντρων θα συνηθίσει να ζει με τους μαύρους καπνούς στον αέρα από τις βόμβες και τους εμπρηστικούς μηχανισμούς» και «τον λόγο έχουν τώρα τα όπλα και ο ανορθόδοξος επαναστατικός πόλεμος») φανερώνουν μία εξόχως διαταραγμένη προσωπικότητα με επώδυνες εμπειρίες από προσαγωγές, συλλήψεις και φυλακίσεις.

Πηγή:presstime
αρ.φυλ.162
σελ.6-7