Παγκοσμιοποίηση, Διεθνισμός, Φιλανθρωπισμός, λαθρομετανάστες και φυσικά Πέμπτη φάλαγγα…

Μιλώντας για παγκοσμιοποίηση εννοούμε την παγκόσμια διαδικασία ομογενοποίησης ανθρώπων και εταιρειών σε διάφορα μέρη του κόσμου. 

Είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται στην αλληλεξάρτηση, ενσωμάτωση και τριβή στα πεδία της οικονομίας, του εμπορίου, της κοινωνίας, της τεχνολογίας, της κουλτούρας και της πολιτικής.

Οι νεοταξίτες προπαγανδιστές ταυτίζουν την παγκοσμιοποίηση με την παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα, δηλαδή με την ενότητα και.... τη συναδέλφωση των λαών, με τη διεθνή αλληλεγγύη και το διεθνισμό. Αυτό είναι μύθος. 

Η παγκοσμιοποίηση είναι ακριβώς το αντίθετο: 

Η πολτοποίηση των λαών. 

Οι Άνθρωποι έχουν Πατρίδες, 

οι Νεοταξίτες ΔΕΝ έχουν και 

ΔΕΝ θέλουν Πατρίδες...!!

Η διαίρεση και το αιματοκύλισμά τους, συνακόλουθα η μετατροπή των ανθρώπων σε γρανάζια, σε άβουλα όντα που θα ανταγωνίζονται και θα σπαράσσονται μεταξύ τους.

Δεν είναι η ανάγκη των λαών που οικοδομεί την παγκοσμιοποίηση και τον διεθνισμός, αλλά οι δικτάτορες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ενοποιούν τα παγκόσμια συμφέροντά τους και τη βαρβαρότητά τους. 

Είναι οι νεοταξίτες που θέλουν να επιβάλουν μια μοντέρνα, παγκόσμια αποικιοκρατία με αφέντες και δούλους, καταργώντας τα εθνικά κράτη, επιβάλλοντας σε ολόκληρο τον πλανήτη την εξουσίας των πολυεθνικών.

Δεν ανέχονται τα εθνικά, τους πολιτισμούς, τις ιστορικές μνήμες και συλλογικές συνειδήσεις. Επιδιώκουν την υπονόμευση και πολτοποίηση όλων αυτών.

Αρχαία Ελλάς Και Φυλή – Του Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ

«Τους Βαρβάρους Ειλωτεύειν»    ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ  

ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Με κάθε τρόπο θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει Ελληνική Φυλή ή με άλλα λόγια ότι δεν υπάρχει Γνήσια Φυλετική Συνέχεια του Νεώτερου Ελληνισμού από τον Αρχαίο.

Ας έλθουμε, όμως, σε αυτό που είναι το ζητούμενο του παρόντος. Πολύ συχνά είτε οι ολοκληρωτικά αρνητές της βιολογικής συνεχείας της Ελληνικής Φυλής, είτε οι υπερασπιζόμενοι την αποκλειστικά “πολιτιστική” ουσία του Ελληνισμού χρησιμοποιούν μία φράση του Ισοκράτους από τον περίφημο λόγο του, τον “Πανηγυρικό”. Αυτή έχει ως εξής:  “Και μάλλον Έλληνες καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας”.

-Βασιζόμενοι στην φράση αυτή λένε: Μα τι λέτε περί Ελληνικής Φυλής, Έλληνες ήσαν όχι αυτοί που ήσαν Έλληνες στην καταγωγή, αλλά αυτοί που είχαν… Ελληνική παιδεία! Επομένως και οι βάρβαροι που είχαν Ελληνική παιδεία ήσαν Έλληνες!

Αυτοί που χρησιμοποιούν τα λόγια αυτά του Ισοκράτους για να στηρίζουν αυτόν τον συλλογισμό είτε είναι αμόρφωτοι, είτε σκοπίμως διαστρεβλώνουν την Σκέψη και το Πνεύμα του Μεγάλου αυτού Έλληνος. Αυτό γιατί όπως διεξοδικά θα δούμε στην συνέχεια ο Ισοκράτης καμμία πρόθεση δεν είχε να πει αυτά, που αυτοί αυθαίρετα λέγουν, ερμηνεύοντας δήθεν τον Ισοκράτη. Ας δούμε τι λέει για την περίφημη αυτή φράση του Ισοκράτους ο μεγάλος και έγκριτος Γερμανός ιστορικός ULRICH WILCKEN:

Ο πανάρχαιος Δωρικός χαιρετισμός (που κάποιοι καλούν "ναζιστικό" ή "φασιστικό")

Από τη μακρινή αρχαιότητα, όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν διάφορες χειραψίες και χαιρετισμούς, τόσο ως συμβολική ένδειξη αναγνώρισης,
όσο και ως έκφραση αλληλοσεβασμού.

Κάθε λαός έχει καθιερώσει στις παραδόσεις του συγκεκριμένες μορφές χαιρετισμών, οι οποίες με τη μεγάλη τους ποικιλία εμπλουτίζουν τον κάθε λαϊκό πολιτισμό. Κατά κανόνα οι συμβολικές αυτές χειρονομίες, οι χειραψίες και οι χαιρετισμοί γίνονται με τη χρήση των χεριών. Άλλωστε, οι ίδιες αυτές λέξεις έχουν ως κύριο συνθετικό τους τη λέξη "χέρι".

Συνήθως, κάποια προσφώνηση, όπως π.χ. το "χαίρε", συνοδεύει κάθε χαιρετισμό, θέλοντας να δηλώσει χαρά, υγεία, καλή διάθεση. Σε σημαντικές στιγμές της κοινωνικής ζωής παρατηρούνται πολλοί και.... διαφορετικοί τρόποι χειραψιών και χαιρετισμών, όπως για παράδειγμα στις τελετές γάμου, τελετές αποδοχής των νέων και των εφήβων στις παραδοσιακές κοινωνίες, σε υποσχέσεις και ορκωμοσίες και σε ανάλογου τύπου εκδηλώσεις.

Είναι τεράστια η ποικιλομορφία χαιρετισμών και χειραψιών που εντοπίζονται στις ανθρώπινες κοινωνίες. Και δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του ανθρώπου. Επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι πολλά ζώα χρησιμοποιούν χαιρετισμούς και χειρονομίες ως μέσο κοινωνικής αναγνώρισης και επικοινωνίας μεταξύ τους.

Λορέντζος Μαβίλης: Ο Έλληνας Εθνικιστής, ποιητής και πολεμιστής

«Για λευτεριά, τιμή επάλαιψα και πίστη
Ρομφαία στα χέρια μου ανεμίσθη» 
γράφει ο Παναγιώτης Καρακαϊδός

Πριν 100 χρόνια στις 28 Νοεμβρίου 1912, όταν ο Ελληνικός Στρατός, οι απόγονοι των Μαραθωνομάχων, Μακεδόνων,  Κολοκοτρωνέων και τόσων άλλων εθνικών αγωνιστών, εμάχετο για την ολοκληρωτική αποτίναξη του τουρκικού ζυγού στο Μπιζάνι, τότε ακριβώς η ελληνική ιστορία ελάμπρυνε τις σελίδες της με ένα νέο Κυναίγυρο, ένα νέο Λεωνίδα. Τον Λορέντζο Μαβίλη.

 

Ο Ελληνικός Στρατός μάχεται απεγνωσμένα αντιμετωπίζοντας τις τουρκικές ορδές που μάχονται με σθένος. Ο Λορέντζος Μαβίλης ο Ιθακήσιος Ποιητής , δημοσιογράφος και εκπρόσωπος της Κέρκυρας στην Ελληνική βουλή, του Ελ.Βενιζέλου έφεδρος Λοχαγός μαζί με τον φιλέλληνα Γαριβάλδη και τον Ζακυνθινό ευπατρίδη Αλέξανδρο Ρώμα και πολλούς εθελοντές εδημιούργησαν σώμα στρατιωτικών, τους «ερυθροχίτωνες» και ήρθαν σε βοήθεια προς τον Ελληνικό Στρατό κάνοντας ανταρτοπόλεμο. Μια αντάρτικη ομάδα με ηγέτες τους Μαβίλη Ρώμα και Γαριβάλδη έπιασε ένα ύψωμα που δεσπόζει των Ιωαννίνων, τον Δρύσκο και με συνεχή δράση δημιουργούν μεγάλες απώλειες στους Τούρκους.