Εχετλαίος: Ο πολεμιστής της Μάχης του Μαραθώνα

"Διότι τελικά τι είναι Ιστορία; Η κατά Θουκυδίδη "Ξυγγραφή" των γεγονότων με δημοσιογραφικό αλλά και κριτικό τρόπο; Ή μήπως η διήγηση του Ηροδότου και πολυ περισσότερο του Ομήρου, διηγήσεις στις οποίες είναι παρόν και το μυθικό και το μεταφυσικό στοιχείο;"

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΝΗΜΗ, σελ 8

　

Η Ελληνική Λαϊκή Παράδοση στέκει αιώνια. Ο Ελληνικός Λαϊκός Εθνικισμός, καθήκον ιερό έχει, να την παραδώσει ανόθευτη στην επόμενη γενιά. Η γενιά που θα ξεχάσει, θα 'ναι και η τελευταία. Σκοτεινή και φωτεινή, στέκει στο πέρασμα του Χρόνου, η Λαϊκή Παράδοση. Σκοτεινή, για τους Βάρβαρους. Σκοτεινή και για τους Βέβηλους. Φωτεινή για τους Πιστούς. Τους ελαφροΐσκιωτους. Φωτεινή, για τους ηθελημένα Δέσμιους και Αδίστακτα Πιστούς στο Δελφικό Όνειρο.

　

Η Λαϊκή Παράδοση, μαρτυρά τη Μούσα της Αιώνιας Ελλάς που προορίζεται να ζήσει. Ο Μύθος που εξυφαίνεται μες στο Ρου της Ιστορίας και γίνεται πιο δυνατός, ως ο Δίας, κατέφαγε τη Μήτιδα και έγινε πιο δυνατός και πιο Σοφός. Ο Μύθος που κινά τον Τροχό της Ιστορίας. Παράλογος και Αφύσικος για όσους δεν έχουν Ψυχή. Παράλογος και Αφύσικος μονάχα για όσους δεν έχουν Ψυχή, γιατί την έχουν πουλήσει στο Διάβολο. Τον Περιπλανώμενο Εβραίο. Το Σκοτογενή...

Ο Μύθος

Ο Μύθος του Εχετλαίου, εξυφαίνεται μέσα στην Ιστορία των Περσικών και πιο συγκεκριμένα στη Μάχη του Μαραθώνα. Οι Πέρσες με βασιλιά τους άνδρα ισχυρό που έφτιαξε οίκο ισχυρό, εκπαίδευσε τους άνδρες της φυλής του και τους έκανε στρατιώτες και κατέκτησε χώρες πολλών εθνών και τα υπέταξε. Το ίδιο έκαναν και οι γιοι του.

 Οι Έλληνες άποικοι της Μικράς Ασίας, οι Ίωνες, ως υποτελείς, πλήρωναν φόρους δυσβάστακτους. Επιπλέον, ήσαν αναγκασμένοι να αποστέλουν στρατό να πολεμά μαζί με όλα τα βάρβαρα έθνη υπό το σκήπτρο του Μεγάλου Βασιλιά που δεν είχαν δει ποτέ τους και κατοικούσε σε ανάκτορα βαθιά στην Ανατολή, σε επιχειρήσεις και εκστρατείες μακρινές με λαούς πολύ άγριους. Οι γυναίκες των οικογενειών τους, αδερφές και κόρες όχι σπάνια, αρπάζονταν και σκλαβώνονταν στα χαρέμια των σατράπηδων ή στα σκοτεινά και ανίερα ιερατεία των Μάγων.

Η Ελληνική Υπερηφάνεια, δεν άντεχε το ζυγό της Τυραννίας των Βαρβάρων. Ο τύραννος της Σάμου, Αρισταγόρας, κήρυξε Επανάσταση και δεν άργησε η Φλόγα της Επανάστασης να τυλίξει ολάκερη την Ιωνία. Αν και τα κίνητρα του Αρισταγόρα, ενδέχεται να μην ήταν ακέραια εθνικά, οι Ίωνες, επιχειρούν εναντίον των ξένων δυνάμεων κατοχής. Οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς από τη μητροπολιτική Ελλάδα, συνδράμουν στο δίκαιο αγώνα τους. Όμως, ο Αγώνας τους, στερείται σχεδιασμού και διοίκησης και δεν αργεί να λήξει άδοξα με θρήνους, οδυρμούς και με πολλές ελληνικές πόλεις να φλέγονται.

"Δέσποτα, μην ξεχνάς τους Αθηναίους", ανέφερε συνεχώς στο Δαρείο, ο υπηρέτης του. Ο Μεγάλος Βασιλιάς της Περσίας, ορκίστηκε να εξαφανίσει από το χάρτη τις πόλεις των δαιμόνων του Αρειμάνιου, που πυρπόλησαν τις δικές του πόλεις και προπαντώς που τόλμησαν να αψηφίσουν την παντοδυναμία του.

Έτσι, το 490 πΧ οι στρατηγοί του, Δάτης και Αρταφέρνης, με στρατό πολύ, φορτωμένο σε καράβια, αποβιβάζονται στο Μαραθώνα σύμφωνα με τις υποδείξεις του γιου του Πεισίστρατου, Ιππία. Ο Ιππίας, είχε καταφύγει στην αυλή των Περσών και ευελπιστούσε πως θα ανταμειβόταν από το Μεγάλο Βασιλιά δίνοντας του, να διοικεί ξανά σα σατράπης όμως πλέον, την ένδοξη πόλη των Αθηνών. Όταν αποβιβάζονταν τα στρατεύματα της Ανατολής, ο Ιππίας φταρνίστηκε τόσο δυνατά, που γέρος καθώς ήταν πια, ένα δόντι του κατρακύλισε στη γη και το 'χασε. Το θεώρησε ως σημάδι ήττας των Περσικών Δυνάμεων.

Ο στρατηγός Μιλτιάδης, εμπειροπόλεμος και μαχητικός, καταστρώνει το σχέδιο μάχης που πολλούς αιώνες αργότερα θα ονομαστεί: σφύρα και άκμονας. Πείθει τον Πολέμαρχο των Αθηναίων, τον Καλλίμαχο, να δωθεί η μάχη στο ανοικτό πεδίο του Μαραθώνα και όχι πίσω στην πόλη.

Η Ελληνική Αντεπίθεση, αρχίζει με το πρώτο φως της ημέρας. Οι Έλληνες Μαραθωνομάχοι, με τις πρώτες χρυσές ακτίνες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, περνούν στην Αντεπίθεση. Οι Βάρβαροι, νομίζουν πως οι αντίπαλοί τους τρελάθηκαν. Λίγοι εναντίον πολλών. Λίγοι ελεύθεροι άνδρες που υπερασπίζονται την Ιερή τους Γη, την Ιερή Γη των Πατέρων, την Πατρίδα μαζί με τις εστίες και τους βωμούς των σπιτιών τους, τους τάφους των Προγόνων και τους Ναούς της Παρθένου.

Αγωνίζονται Ενάντια σε πολυάριθμους σκλάβους και δούλους του Μεγάλου Βασιλιά, που πολεμούν γιατί τους υποχρεώνει το μαστίγιο ευνούχων. Έλληνες και Βάρβαροι μάχονται. Οι μάχες μετά από την την τακτική υποχώρηση του κέντρου που διοικούσαν οι στρατηγοί Θεμιστοκλής και Αριστείδης, την υπερκέραση των άκρων, τη συνένωση τους και την αντεπίθεση τους στα νώτα της ισχυρής παράταξης του εχθρού στο κέντρο, γίνονται πια σώμα με σώμα.

Μάχες πέρα από κάθε φαντασία. Κατορθώματα Λαμπρά που κάποιοι θέλουν να τα σβήσουν. Όμως, ότι γράφεται με Αίμα, δε σβήνει με Μελάνι. Ο Καλλίμαχος, έχει δεχτεί τόσες πολλές εχθρικές σαΐτες και τόσα πολλά κοντάρια σε κάθε μέρος του κορμιού του, που το άψυχο πια σώμα του δεν μπορεί να πέσει στη γη. Ο Κυναίγερος καταδιώκει τα περσικά πλοία. Οι Βάρβαροι αναγκάζονται να του κόψουν τα χέρια και ο Έλληνας μαχητής, γεμάτος Πάθος για τον Αγώνα, τραβάει το πλοίο με τα δόντια ώστε οι Ανατολίτες έκπληκτοι με τη δύναμη του Ανδρός, του κόβουν το κεφάλι...

Κατορθώματα που άλλαξαν την Ιστορία και τον Κόσμο. Ανδραγαθήματα και Ηρωισμός. Όμως, στο πλευρό της Ελληνικής Φάλαγγας, μάχεται το σκοταδισμό της Ανατολής, η ίδια η Ελληνική Ιερή Φύση. Τα στοιχειά της Ελληνικής Γης, πολεμούν στο πλευρό των Ελλήνων Πολεμιστών ενάντια στους χρυσοφόρους Μήδους. Ο Ήρωας, Επίζηλος, γιος του Κουφαγόρα, διασώζει ο Ηρόδοτος, λέγει πως τυφλώθηκε όταν αντίκρυσε στο πεδίο της Μάχης, το ολόλαμπρο φάσμα ενός αρχαίου πολεμιστή, με γεννιάδα τόση μεγάλη που κάλυπτε όλη την ασπίδα του. Το φάσμα του αρχαίου πολεμιστή, όρμησε και κατατρώπωσε όλους τους εχθρούς που βρέθηκαν απέναντι του.

Μαζί με τους ζωντανούς, πολεμούν και η Νεκροί. Πολλοί στρατιώτες, λέγουν πως είδαν τον Πάνα, να ορμά μαζί τους και να σκορπά τον Πανικό στους εχθρούς. Μαζί με τον Πάνα, ο Εχετλαίος. Βοσκός του Μαραθώνα, που έζησε όμως και πέθανε χρόνια πολλά πριν τη μεγάλη μάχη. Ο Εχετλαίος, αναδύθηκε από τα έγκατα της Γης, την ώρα της σύγκρουσης. Μαζί με τον Πάνα, κυνηγά τους εχθρούς της Ελλάδας, πετώντας πέτρες και βράχους και κατατροπώνει τους βαρβάρους με την ποιμενική ράβδο, τους οπλισμένους με χρυσοποίκιλτα βαρβαρικά, άνομα μαχαίρια.

Αιώνες αργότερα, έλεγαν πως ακούγονταν στο πεδίο οι κλαγγές των όπλων. Βουγκητά λαβωμένων. Ουρλιαχτά σε βάρβαρες γλώσσες. Παραγγέλματα της Φάλαγγας. Απόηχος και αντανακλάσεις της Ιερής Μάχης στο Χρόνο.

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

Ο Εθνικιστής, καλείται να διδαχτεί τόσο από την Ιστορία όσο και το Μύθο της Λαϊκής Παράδοσης. Ο Μύθος του Εχετλαίου, είναι αρχαίος όμως παρόμοιους μύθους λαϊκούς δεν  έπλασαν μονάχα οι αρχαίοι Πατέρες. Αλλά και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, γεννιούνται πολλοί θρύλοι, όπου Έλληνες που βασανίστηκαν, που μαρτύρησαν την Πίστη στα χέρια των Αγαρηνών, των Βάρβαρων Τούρκων, είχαν την υπερφυσική δύναμη να ζωντανεύουν και πολλές φορές βοήθησαν Έλληνες που βρέθηκαν σε δύσκολες στιγμές και τους έσωσαν από τον κίνδυνο. Σε πολλές γωνιές της Ελλάδος, υπήρχαν Θρύλοι για πολεμιστές που τους έπιασαν οι Τούρκοι και τους έκαναν βασανιστήρια ανείπωτα και που η ψυχή τους από τον μεγάλο πόνο στοίχειωσε και παίρνει εκδίκηση σκοτώνοντας τους βασανιστές και διώχτες της. Ο Εθνικιστής, δε φοβάται το θάνατο όσο τη ζωή δίχως τιμή.

Μονάχα ο Χρυσαυγίτης και η Χρυσαυγίτισσα, που στέκει με Αγνή Καρδιά, Πίστη και Θέληση σφυρηλατημένη διά πυρρός και σιδήρου, γνωρίζει την Αλήθεια του Μύθου που στέκει πιο ωραία και πιο μεγάλη από κάθε αλήθεια του Κόσμου. Μονάχα, ο Χρυσαυγίτης και η Χρυσαυγίτισσα που στέκει κρατώντας ψηλά τη Σημαία στα Μνημεία των Μεγάλων Ηρώων της Φυλής, σιωπηλά, νιώθει τον παράξενο και μυστηριώδη "ηλεκτρισμό" της ατμόσφαιρας στις Τελετές Μνήμης. Θαρρείς πως οι Ψυχές των Ηρώων που έδωσαν το Αίμα τους για την Ελλάδα, βρίσκονται ανάμεσα μας. Ματιές φλογερές. Ανάστημα Περήφανο. Στεκόμαστε όρθιοι σε ένα Κόσμο από ερείπια και σκουπίδια. Η Καρδιά πυρρωμένη, αναριγά στο Ιερό Κάλεσμα.

Σιωπή. Σιωπή Παγερή.

Γιώργος Φουντούλης

Μανώλης Καπελώνης

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!

πηγη