ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ, Ή ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ Η ΛΑΘΡΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥΣ

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Πόσο θλιβερή στ’ αλήθεια μπορεί να είναι μια προσωπικότητα, όταν η κοινωνική της θέση, οι δραστηριότητες και ο γενικότερος τρόπος ζωής της, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από αυτά που  πρεσβεύει και διατυμπανίζει. Από πόσο άγχος και αγωνία μπορεί να διακατέχεται προκειμένου να πείσει αυτήν καθεαυτή την ύπαρξη της, ότι συνειδητά εννοεί τα ιδεολογήματα που προβάλει.

Ειλικρινά πόσο συμπλεγματικό και άηθες είναι το άτομο που καθημερινά βιώνει μια κρίση ταυτότητας που οδηγεί σ’ ένα γενικότερο υπαρξιακό πρόβλημα.

Για έναν όμως ουδέτερο παρατηρητή αυτό το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα, μπορεί να αποτελέσει και την ερμηνεία και αιτιολόγηση μιας αλλοπρόσαλλης, ανερμάτιστης και ανακόλουθης εχθρικής συμπεριφοράς. Μίας συμπεριφοράς που συγκλίνει προς την ισοπέδωση, τον εκφυλισμό και την παρακμή.

Αλλά ας μιλήσουμε συγκεκριμένα.

Πραγματικά είναι δραματικό και ψυχοφθόρο να διακηρύσσει κάποιος προλεταριακές φανφάρες, αφ ης στιγμής ο ίδιος είναι πολύ αστός για να τις πιστέψει.

Πως είναι δυνατόν να μάχεται και να ωρύεται για αταξική κοινωνία, για κατάληψη των μέσων παραγωγής από τους εργαζόμενους, καθώς και για σοσιαλιστική δικαιοσύνη, όταν ο ίδιος διαβιώνει σε μια άνετη και σύγχρονη κατοικία των Βορείων προαστίων, κυκλοφορεί με ακριβό αυτοκίνητο, κινείται σε κύκλους μεγαλοεπιχειρηματιών και βιομηχάνων, στέλνει τα παιδιά του στο Αμερικάνικο κολλέγιο και γενικότερη διάγει βίο, χωρίς προβληματισμούς και ανησυχίες καθημερινής επιβίωσης.

Πώς είναι δυνατόν να μιλάει για την εργατική τάξη και για την κοινωνική επανάσταση, όταν δεν γνωρίζει καν που βρίσκονται το Πέραμα, τα Ταμπούρια, το Κερατσίνι. Καλά την Ελευσίνα σίγουρα την γνωρίζει λόγω του αντιτίμου των διοδίων που καταβάλει κατά τις αποδράσεις που πραγματοποιεί τα Σαββατοκύριακα στα κοντινά θέρετρα της Πελοποννήσου.

Πως είναι δυνατόν να μιλάει για διεθνισμό και για μια μορφή κοινωνίας που στηρίζεται  σ΄ ένα πολιτισμικό και φυλετικό μωσαϊκό, και σε ένα χαώδη και παρακμιακό ιδεολογικό προσδιορισμό, όταν τα χρωματοσώματα του προέρχονται από μια Φυλή πρωταγωνιστή στην παγκόσμια ιστορική εξέλιξη, από μια Πατρίδα που αποτέλεσε την κοιτίδα του Πολιτισμού. Ενός Πολιτισμού που στηρίχθηκε και εξελίχθηκε μέσα από καθάρια Υπερηφάνεια, με κύριες παραμέτρους τις διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά, όπως η λατρεία προς την Πατρίδα, η πίστη προς την Φυλή και η βαθιά συνείδηση της Ιστορικής κληρονομιάς.

Αυτό λοιπόν το επιμελημένα σχεδιασμένο και εξωραϊσμένο επαναστατικό κέλυφος μέσα από το οποίο κινείται και κοινωνικά εκφράζεται, κατακερματίζεται σε χίλια κομμάτια, όταν βρίσκεται μόνος, με τον εαυτό του, εμπρός στον καθρέπτη. Η ίδια η απεικόνιση του ειδώλου του τον χλευάζει και τον οικτίρει, γιατί ως γνωστόν «τα φοβισμένα μάτια, δεν ψεύδονται». Κατάληξη τούτου, είναι το μίσος προς τον ίδιο του τον εαυτό.

Πως λοιπόν θα μπορέσει να ξεπεράσει και να καταπνίξει ανηλεώς την εσωτερική αντιπολίτευση;

Πως θα μπορέσει να κατασιγάσει την αντίδραση του Αίματος που ρέει στις φλέβες του;

Με ένα μόνον τρόπο. Με το μίσος! Απέναντι στην Πατρίδα του, απέναντι στην Ιστορία και τον Πολιτισμό της, απέναντι στον Λαό της, απέναντι στην ίδια του την φύση. Μόνο αν μισήσει και αποποιηθεί αυτό που πραγματικά είναι, όλα τα προϋπάρχοντα βιολογικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν το άτομο του, ως μονάδα και ως μέλος του συνόλου, θα κατορθώσει να υπερισχύσει η ψευδής και αντεστραμμένη προσωπικότητα, το προσωπείο του προλετάριου μαχητή.

Που θέλουμε να καταλήξουμε με την σύνταξη και ανάλυση του ανωτέρω ψυχολογικού προφίλ;

Στην ερμηνεία και στην αιτιολόγηση του ανθελληνισμού και δωσιλογισμού που διέπει την αριστερά απ’ άκρη σ’ άκρη. Στην αλλοπρόσαλλη, ανερμάτιστη και ανακόλουθη εχθρική συμπεριφορά που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου.

Να λοιπόν πως αιτιολογείται η λατρεία και η αλληλεγγύη του αριστερού πολιτικού χώρου, καθώς και της ελευθεριακής και εναλλακτικής διανόησης προς τους   λαθρομετανάστες εγκληματίες.

Να γιατί οι στυγνές και αποτρόπαιες εγκληματικές τους πράξεις αιτιολογούνται ως αποτέλεσμα ταξικής και κοινωνικής καταπίεσης και όχι ως αποτέλεσμα των κτηνωδών ενστίκτων και της παντελούς περιφρόνησης που δείχνουν προς την ανθρώπινη ζωή.

Να γιατί σύσσωμη η αριστερά παραμερίζει την διεθνιστική ιδεολογική της θεώρηση και αγκαλιάζει τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες χαρακτηρίζοντας τους ως θύματα ρατσισμού, ηθελημένα αγνοώντας ότι, αν κάποια θρησκεία στον κόσμο κηρύσσει  τον ταξικό διαχωρισμό σε πιστούς και απίστους κηρύσσοντας ως πρώτιστη υποχρέωση των πιστών, το μίσος και την ρατσιστική συμπεριφορά είναι το Ισλάμ.

Να γιατί απαιτούν την δημιουργία τόπων λατρείας για τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες, ενώ συγχρόνως απαιτούν την κατάργηση του εκκλησιασμού από τα σχολεία.

Να γιατί ζητούν απαιτητικά την δημιουργία κέντρων υποδοχής λαθρομεταναστών με σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης, ενώ αδιαφορούν για χιλιάδες Ελληνικές οικογένειες που υποσιτίζονται, στερούνται θέρμανσης, ακόμη και παροχής ηλεκτρικού ρεύματος.

Να γιατί χαρακτηρίζουν κάθε νόμιμη πράξη αυτοάμυνας Ελλήνων Πολιτών  απέναντι στο εγκληματικό μένος και την κτηνωδία των λαθρομεταναστών, ως εκδήλωση ρατσιστικής βίας και ξενοφοβίας.

Να γιατί λοιπόν, αυτή η γενικευμένη εκδήλωση μίσους και περιφρόνησης, για την Πατρίδα και τους συμπατριώτες τους αποτελεί, απέναντι στο διεθνιστικό, κομμουνιστικό ιδεώδες που πρεσβεύουν, την καθημερινή τους εξιλέωση για την φυλετική και ταξική τους καταγωγή.

Τελικά είναι ή δεν είναι θλιβερές προσωπικότητες; Καθαρά ρητορική η ερώτηση…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Η επόμενη συνεδρία με τους αριστερούς ασθενείς στο ιατρείο.