Ως πότε παλληκάρια...

Τελευταία έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι που μας οδηγεί η στρατηγική που χαράζει ο ΛΑ.Ο.Σ. ώστε να αποτραπεί η ψήφιση του νομοσχεδίου για την απόδοση ιθαγένειας σε εκατοντάδες χιλιάδες πρώην λαθρομετανάστες;

Η πολιτική που ακολουθεί ο ΛΑ.Ο.Σ. απέναντι στο νομοσχέδιο για την Ιθαγένεια είναι η συλλογή υπογράφων για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, η μάχη στην Βουλή, και όπως μαθαίνουμε μια εκ του αποτελέσματος ΜΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ, αυθόρμητη συγκέντρωση την ημέρα που θα ψηφίζεται το νομοσχέδιο στο κοινοβούλιο.

Καταρχήν, η επιλογή του Δημοψηφίσματος ήταν εξαρχής μια χαμένη υπόθεση. Ουδέποτε στα χρονικά της μεταπολίτευσης διεξήχθη δημοψήφισμα, ακόμη και όταν η Εκκλησία της Ελλάδος συγκέντρωσε 1 εκατομμύριο υπογραφές για το θέμα των ταυτοτήτων. Τότε που ο Σημίτης και έπειτα ο Καραμανλής ξεγέλασαν τον Ελληνικό λαό. Δημοψήφισμα λοιπόν δεν πρόκειται να διεξαχθεί.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. πρότεινε να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές μέσω κωλύματος στην εκλογή Παπούλια. Φυσικά όσοι γνωρίζουν καλά τα πολιτικά δρώμενα, μπορούσαν με σιγουριά να προβλέψουν ότι η εσωκομματική κατάσταση στην ΝΔ δεν επιτρέπει στον ευάλωτο Αντώνη Σαμαρά να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές πριν εδραιώσει τον πολιτικό έλεγχο επί του κόμματός του. Οι πιθανότητες να οδηγηθούμε σε εκλογές ήταν μηδαμινές. Εδώ φυσικά την ευθύνη την έχει και ο Α. Σαμαράς ο οποίος δεν έκανε καμία κίνηση για να τονώσει τους ψηφοφόρους του, αλλά συναινεί σχεδόν προδοτικά υπέρ του παλιού του φίλου, Γιώργου Παπανδρέου. Αν και ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε ταχθεί υπέρ της υποψηφιότητας του Κ. Παπούλια μόνο μετά την διεξαγωγή εκλογών, παρά ταύτα όταν η ψηφοφορία ήρθε πρώιμα για εκλογή, θα έπρεπε βάσει αρχών και ως μια συμβολική ένδειξη διαμαρτυρίας να καταψηφίσει τον Πρόεδρο. Δυστυχώς δεν το έπραξε!

Η μάχη στην Βουλή είναι και αυτή χαμένη εξαρχής! Οι μισοί τουλάχιστον βουλευτές τις Νέας Δημοκρατίας έχουν ταχθεί υπέρ του πολυπολιτισμού! Από την μεριά των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ούτε λόγος δεν ακούγεται ενάντια στο νομοσχέδιο. Για αυτούς η ψηφοθηρία προέχει των του ελληνικού έθνους. Η αυτοδυναμία των 160 εδρών επιτρέπει στο ΠΑΣΟΚ να περάσει με άνεση το νομοσχέδιο αρκεί να το εγκρίνουν τα ΜΜΕ, και οι συνδικαλιστές. Συνδικαλιστές που δεν νοιάζονται αν μεθαύριο οι λαθρομετανάστες στελεχώνουν τις δημόσιες θέσεις.

Με απόλυτη βεβαιότητα, ως έχουν τα πράγματα, καθεαυτή η πολιτική μάχη δεν δύναται να επιτύχει τους στόχους του ΛΑ.Ο.Σ. που στην προκειμένη περίπτωση εκπροσωπεί την συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικού λαου. Απομένει λοιπόν μια και μοναδική οδός: Oι διεξαγωγή μαζικών κινητοποιήσεων, οι οποίες αν και είναι αμφίβολο ότι θα πετύχουν, είναι σίγουρο ότι θα εντείνουν την πίεση κατά της κυβέρνησης. Οι μαζικές κινητοποιήσεις απαιτούν την οργάνωση κάποιας πολιτικής δύναμης. Ο ΛΑ.Ο.Σ. αποτελεί την μόνη εναπομένουσα πολιτική δύναμη με αυτή την δυνατότητα. Κάποιοι θα πουν ότι ίσως ο ΛΑ.Ο.Σ. φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό σε μια συγκέντρωση. Από την άλλη, μόνο οι ψηφοφόροι του Άδωνι Γεωργιάδη από την Β´ Αθηνών να προσέλθουν, θα συγκεντρωθουν 20 χιλιάδες ψυχές. Έστω και αργά, ο Ελληνικός λαός έχει πια ενημερωθεί για το θέμα. Η κοινή γνώμη συντάσσεται κατά συντριπτική πλειοψηφία ενάντια στο νομοσχέδιο ασχετα με τις λεπτομέρειες, παρότι ενδέχεται ότι τα ΜΜΕ θα επιχειρήσουν να κάμψουν την αντίσταση παρουσιάζοντας θετικά το ανανεωμένο νομοσχέδιο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η διεξαγωγή συγκεντρώσεων θα βοηθούσε ακόμη και τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος, και θα πίεζε εξίσου τα δύο μεγάλα κόμματα.


Τώρα που βρισκόμαστε στην τελική ευθεία γιατί δεν έχουμε δει μέχρι και αυτή την ύστατη ώρα κινητοποιήσεις του ΛΑ.Ο.Σ. πέρα από την τακτική συνδιάσκεψη του κόμματος;

Η απάντηση του Άδωνι Γεωργιάδη είναι ότι η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί την ημέρα που θα έλθει προς συζήτηση και ψήφιση το νομοσχέδιο στην Βουλή. Όμως δύο είναι τα προβλήματα αυτής της στρατηγικής:



Πρώτον, τότε ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ για να ασκηθεί πίεση μέσω κινητοποιήσεων του κόσμου!!!

Δεύτερον, η ακριβής ημερομηνία της συζητήσεως θα γνωστοποιηθεί λίγες μόνο ημέρες πριν την διεξαγωγή της. Επομένως, θα είναι αδύνατο να οργανωθεί σωστά μια μαζική και μεγαλοπρεπής συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Η στρατηγική αυτή δεν μοιάζει να εξυπηρετεί τους στόχους που έχει θέσει δημόσια ο ΛΑ.Ο.Σ., και που δεν είναι η αυστηροποίηση των όρων αλλά η αποτροπή της ψήφισης του νομοσχεδίου που θα οδηγήσει στην δημιουργία επικίνδυνων για την χώρα εθνικών μειονοτήτων.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. εκφέρει την άποψη ότι οι αγώνες των βουλευτών του, κάποιοι από τους οποίους όντως έτρεξαν πολύ για το θέμα, έχουν συντελέσει στην αυστηροποίηση των όρων του νομοσχεδίου. Όμως είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ έθεσε εσκεμμένα ελαστικούς όρους αγγίζοντας στις περισσότερες περιπτώσεις τα όρια της γελοιότητας ώστε στην συνέχεια να “αναδιπλωθεί“ στους πραγματικούς του στόχους. Στόχους που πολύ σύντομα αναμένεται να διευρύνει με νέο νομοσχέδιο, καθώς ο Ελληνικός λαός θα έχει αποδεχθεί την ιδέα της παραχώρησης της ελληνικής ιθαγένειας σε παρά-νομιμοποιηθέντες λαθρομετανάστες. Αναγνωρίζω λοιπόν ότι όπως ένας πόλεμος, έτσι και η πολιτική έχει πολλές μάχες. Όμως αν χαθεί αυτή η μάχη, η επόμενη μάχη θα κερδηθεί πιο εύκολα από το ΠΑΣΟΚ, ο πόλεμος θα έχει τελειώσει πριν καν αρχίσει, και εμείς οι Έλληνες απλά θα κοιταζόμαστε αναπολώντας περασμένα μεγαλεία….

Η Αριστερά μας έχει διδάξει ότι δεν είναι ανάγκη να διοργανωθούν πολυδάπανες συγκεντρώσεις με μεγάλες μικροφωνικές εγκαταστάσεις για να είναι πετυχημένη μια πορεία. Αυτού του είδους οι συγκεντρώσεις εξυπηρετούν περισσότερο την ανάδειξη πολιτικών προσώπων που δίνουν ομιλίες και χειροκροτούνται. Για να ασκηθεί σωστά πολιτική πίεση μέσω κινητοποιήσεων, οι κινητοποιήσεις αυτές θα πρέπει να είναι πρωτίστως διαρκείς, διότι μόνο έτσι θα αποκτήσουν δυναμική και θα γίνουν μαζικές.

Πολλές σκέψεις περνούν από το μυαλό μου ως προς τις στρατηγικές επιλογές του εκάστοτε πολιτικού κόμματος. Όμως η πιο σημαντική από αυτές είναι ότι το κάθε κόμμα έχει τους στόχους του και την ιδεολογία του. Πέρα από αυτά, εμείς οι πολίτες θα πρέπει από μόνοι μας να διεκδικήσουμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, δίχως απαραίτητα να περιμένουμε εντολές και καθοδήγηση από πολιτικούς, “εθνάρχες“ και “εθνοσωτήρες“. Διότι εθνοσωτήρες είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Εμείς οι ίδιοι πρέπει να οργανωθούμε, να πάρουμε πρωτοβουλίες και να πολεμήσουμε για τις αξίες μας. Ειδάλλως, εμείς οι ίδιοι προδίδουμε τις αξίες μας και δεν θα πρέπει να κατηγορούμε κανέναν άλλον, παρά μόνο τους εαυτούς μας, ως υπεύθυνους για τα αποτελέσματα της δικής μας αδιαφορίας,

Ο μοναδικός ίσως τρόπος για να επιτευχθεί ένας κοινός υπερκομματικός στόχος, είναι μέσω της οργάνωσης ενός κινήματος από την βάση, από τις “ρίζες“. Πόρτα με πόρτα, γειτονιά με γειτονιά. Φυσικά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την καταλυτική συμβολή πολλών πολιτικών και στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. που με το μικρό του ποσοστό και πολύ κόπο έχει καταφέρει να αφυπνίζει ολοένα και περισσότερους Έλληνες. Όμως συν Αθηνά και χείρα κίνει! Εδώ δεν αναφέρομαι σε ένα κίνημα Δεξιών, Κεντρώων, Αριστερών (θεωρητικά), Πατριωτών, γαλάζιων ή πράσινων. Αναφέρομαι σε ένα κίνημα… Ελλήνων!

Μπορεί μεν να γεννιόμαστε Έλληνες, αλλά είναι δώρο άδωρο αν δεν το αποδείξουμε στην πράξη!

πηγη