«Με τα σημερινά αντανακλαστικά το να είσαι Χρυσαυγίτης είναι από μόνο του σκέτη αλητεία σε αντίθεση με τους σημερινούς βουτυροεπαναστάτες της γραμμής Κηφισιά – Εξάρχεια»
«…Καταρχάς δεν είναι κακό να είσαι από πλούσια οικογένεια και να ζεις άνετα. Δικαίωμά σου, μαγκιά σου. Ωστόσο, όταν ζεις από την μία πουπουλένια και ζαφειρένια, κι από την άλλην μου το παίζεις RAF και Ερυθρές Ταξιαρχίες τότε εδώ κάποιο πρόβλημα υπάρχει.»
Διαβάσαμε στην Εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» το παρακάτω: «…Ο Χάρης ζει με τους γονείς του στα βόρεια προάστια. Πιέζει όμως τον πατέρα του να τον βοηθήσει να νοικιάσει έναν δικό του χώρο για να μπορεί να διαβάζει πιο άνετα (…) ο πατέρας του δεν του χαλάει το χατίρι και του νοικιάζει το ισόγειο διαμέρισμα της 25ης Μαρτίου στο Χαλάνδρι…».
Ο Χάρης βεβαίως σε λίγες μέρες δεν θα ψηφήσει Νέα Δημοκρατία ή Σύριζα, καθότι πλούσιος γόνος οικογένειας βορείων προαστίων. Ο Χάρης δηλώνει αναρχικός επαναστάτης και μάλιστα τρομοκράτης, και πριν από μια εβδομάδα τον συνέλαβαν αφού πρώτα είχε την φαεινή ιδέα να κάνει το σπίτι του γιάφκα, και να πετάει στους κάδους ανυποψίαστος τεκμήρια ενοχής.
Δεν έχω καμία διάθεση ούτε να αρχίσω να ειρωνεύομαι αναρχικούς, ούτε να φερθώ χαιρέκακα που το καθεστώς συνέλαβε ένα τσούρμο από γενίτσαρους. Η πρώτη είναι δουλειά των ίδιων των αναρχικών, που παλαιότερα έσπευδαν να διοργανώνουν πάρτυ μόλις γινόταν γνωστή η άδικη δίωξη Συναγωνιστή, κι όχι μόνο αυτό. Η δεύτερη είναι δουλειά των καθωσπρέπει δεξιών της τάξης και της μούχλας, που πάντοτε ταυτίζονταν με το στείρο μπλε του συστήματος. Πολύ απλά, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία, ότι τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα «αντι»-εξουσιαστών προέρχονται από τα μεγάλα τζάκια των Αθηνών, κάνοντας τον εκνευρισμό πολλών ακόμη μεγαλύτερο.
Καταρχάς δεν είναι κακό να είσαι από πλούσια οικογένεια και να ζεις άνετα. Δικαίωμά σου, μαγκιά σου. Ωστόσο, όταν ζεις από την μία πουπουλένια και ζαφειρένια, κι από την άλλην μου το παίζεις RAF και Ερυθρές Ταξιαρχίες τότε εδώ κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Θυμάμαι στην επαρχεία, την δεκαετία του ΄90 ως παιδί και έφηβος αλλά και μετά το 2000 που ήμουν φοιτητής, ότι τον Ιούνιο που άδειαζαν τα σχολεία γέμιζαν οι οικοδομές, τα συσκευαστήρια φρούτων και τα συνεργεία, είτε υδραυλικών, είτε ψυκτικών, είτε ηλεκτρολόγων, και συναντούσες τότε συμμαθητές σου πάνω στις καρότσες των αγροτικών νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα καθώς γύριζες. Δεν έχει να πει λοιπόν το κάθε καλοπαίδι της Εκάλης «αλληλεγγύη στους μετανάστες» σε κάποιον που αντί για Πάρο και Ικαρία το καλοκαίρι την έβγαζε ιδρωμένος και σκονισμένος κάτω από τον ήλιο φτιάχνοντας χαρμάνι στην οικοδομή. Δεν έχει να πει η κάθε κουλτουριάρα σκρόφα που συχνάζει στου Ψυρρή και στο Γκάζι «έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι», όταν πολλοί νέοι άνθρωποι δεν σπούδασαν διότι το να πας από την επαρχία σε άλλη πόλη προϋποθέτει στην καλύτερη σχεδόν ένα χιλιάρικο επιπλέον, κάτι για την μέση οικογένεια είναι απίστευτη δαπάνη. Και την στιγμή μάλιστα που ο αναρχικός Χάρης κατάφερε τον μπαμπά του να του νοικιάσει σπίτι στο Χαλάνδρι, λίγες γειτονιές κάτω από την δική του.
Και μιας και πριν αναφερθήκαμε σε «μετανάστες», ένας εκ των καταζητούμενων, με ηγετικό ρόλο ανάμεσά τους, είναι ένας αλβανός και το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό κάποιου είναι το εξής: αν ο εν λόγω ζούσε μια γενιά πίσω, στην Αλβανία του Χότζα, θα αγωνιζόταν ως αναρχικός για την καταπάτηση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου ή μήπως, θα ήταν από την αντίθετη πλευρά;
Ας τον απελευθερώσουν τον Χάρη και τους υπόλοιπους αύριο κιόλας, κι αυτό δεν είναι μια τζάμπα δήλωση που ούτως ή άλλως δεν γίνεται να εφαρμοστεί. Είναι απλά γνώση ότι σημασία πάνω απ’ όλα έχει ο δικός μας αγώνας που ακολουθεί μια δύσκολη και ψυχοφθόρα διαδρομή, που σχεδόν κανένας από τους επαναστάτες της χύτρας και της κατσαρόλας δεν θα μπορούσε ποτέ να ακολουθήσει. «…ο Χάρης έπινε συνεχώς νερό, χαμογελούσε σε δημοσιογράφους και έκανε «χαβαλέ» με τους άντρες της Αντιτρομοκρατικής…» γράφει το ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος». Πως αλλιώς δηλαδή, όταν έχεις μάθει να τα έχεις όλα στα πόδια σου, σου λείπει και η στοιχειώδης αίσθηση της ευθύνης και του κινδύνου, αφού μια ζωή ο μπαμπάς σου φρόντιζε να στα παρέχει όλα και με το παραπάνω.
Αν ήσουν Εθνικιστής, και κατατρόπωνες δύο ψευτόμαγκες αναρχικούς, όπως και συνέβη πριν από μερικά χρόνια, τότε θα έπρεπε να υποστείς κάτι παραπάνω από είκοσι έτη ποινή, κι εκεί να έβλεπες πως θα έκανες «χαβαλέ». Με τα σημερινά αντανακλαστικά το να είσαι Χρυσαυγίτης είναι από μόνο του σκέτη αλητεία σε αντίθεση με τους σημερινούς βουτυροεπαναστάτες της γραμμής Κηφισιά – Εξάρχεια. Κι οι τελευταίοι, παρασυρμένοι από την ασυδοσία που ξεκινάει από τις πλάτες ισχυρών φορέων όπως ο Σύριζα και καταλήγει στο Indymedia της ανελλιπούς «ανάληψης ευθύνης», είχαν την άνεση να παίζουν ένα ζωντανό video game με θέμα την επανάσταση. Επανάσταση που θεωρητικά θα έπρεπε να ξεκινήσουν από τα πλουσιοπάροχα σπίτια τους, απαλλοτριώνοντας οτιδήποτε χρήζει αξίας και μοιράζοντάς το στους πακιστανούς και τους σομαλούς της Ομονοίας.
Τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο, και τελειώνω όπως ακριβώς άρχισα, με την συναισθηματική μου τοποθέτηση ως πλήρως αδιάφορη, καθότι στο καβγαδάκι κράτους – παρακρατικών εμείς απλά είμαστε εντελώς αφοσιωμένοι στην δική μας αντεπίθεση. Εξάλλου, οι λαϊκές αντιδράσεις όπως αυτή της Αμάρυνθου, το ξέσπασμα στο Παλαιό Εφετείο και το κυνηγητό τους στα Ίμια του ’08, είναι σαφώς πιο αυθεντικές και γόνιμες από τα πορίσματα της αντιτρομοκρατικής και τους ακριβοπληρωμένους δικηγόρους των αναρχικών.
Θ. Πετρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου