Πόσο βαθύτατα Έλλην υπήρξε ο Αλέξανδρος, προκύπτει από τον Μύθο, που προσέδωσε στην εκστρατεία του από την στιγμή ακόμη της αποβιβάσεώς του στο έδαφος της Ασίας. Φθάνοντας στην Ελαιούντα θυσίασε πάνω στο τάφο του Πρωτεσιλάου, για να τιμήσει εκείνον που πρώτος πάτησε το πόδι του στην Ασία από τους Αχαιούς στην Τρωική εκστρατεία.
Στην συνέχεια, όταν έφθασε στην Τροία, θυσίασε στην Αθηνά, στην οποία και αφιέρωσε την πανοπλία του. Ακόμη πήρε από τον ναό της Αθηνάς τα ιερά όπλα που ήσαν εκεί αφιερωμένα από τον καιρό του Τρωικού πολέμου. Αυτά τα ιερά όπλα λέγεται ότι οι υπασπισταί του τα μετέφεραν μπροστά από την πολεμική παράταξη σε κάθε μάχη. Η Ιλιάδα είχε μια ιδιαίτερη σημασία για τον Έλληνα Στρατηλάτη. Σύμφωνα με την παράδοση η μητέρα του Ολυμπιάς κατήγετο από την γενιά του Νεοπτολέμου, του υιού του Αχιλλέως. Πατώντας στην Ασία, ο Αλέξανδρος, είχε πλήρη συνείδηση ότι συνεχίζει το έργο του μεγάλου προγόνου του για την κατάκτηση της Ασίας. Σε όλες τις εκστρατείες του, είχε μαζί του ένα αντίτυπο της Ιλιάδος με σημειώσεις του Αριστοτέλους. Συχνά, κοιμόταν έχοντας στο προσκέφαλό του αυτό το αντίτυπο.
Ο περίφημος συγγραφέας Jouguet στο έργο του “L’ imperialisme Macedonien” αναφέρει: «Όλα αυτά δεν ήταν μια θεατρική επίδειξη, αλλά απόρροια ειλικρινούς Ελληνικού ενθουσιασμού, υπερηφάνειας γιατί ανήκε στο θεϊκό γένος των Ηρώων και ότι επλησίαζαν οι χρόνοι, που ήταν άξιοι ενός νέου Ομήρου. Είναι επίσης φανερό ότι όλες αυτές οι πράξεις είχαν σκοπό να πείσουν τον κόσμο ότι ο νέος Αχιλλέας έπαιρνε τα όπλα για τον πατροπαράδοτο αγώνα των Ελλήνων».
«Διαβαίνοντας ακόμη τον Ελλήσποντο, ο Αλέξανδρος εθυσίασε ταύρο στον Ποσειδώνα και τις Νηρηίδες και έκανε σπονδές από χρυσή φιάλη στην θάλασσα, ενώ στην Τροία στεφάνωσε την στήλη του Αχιλλέως και ανήγειρε βωμό στον Αποβατήριο Δία.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου